Total Views: 15513
உனக்கென்றே உயிர் கொண்டேன் 20
வெண்பாவுடன் பேசிக்கொண்டே ரயில் வருவதற்குள் மேட்டுப்பாளையம் ரயில் நிலையம் வந்து சேர்ந்திருந்தான் தமிழ்.
பார்க்கிங்கில் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு உள்ளே வந்தான். கோவை வழியாக வரும் தொடர்வண்டிகள் நிற்கும் நடை மேடையில் சென்று நின்றான்.
தமிழின் விழிகள் ரயில் வரும் பாதையிலே பதிந்திருந்தது.
இதயத்தில் இனிய படபடப்புடன் கூடிய ஆவல். நொடிக்கு நொடி அதிகரித்துக்கொண்டே போனது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.
ரயில் வருவதற்கான தடம் எண் அறிவிக்கப்பட... அவனது கண்களில் எதிர்பார்ப்புக் கூடியது.
"வந்துட்டேன் நினைக்கிறேன் பாஸ். ட்ரெயின் ஸ்லோவ் ஆகுது. எஸ் ஸ்டாப் ஆகிடுச்சு. நான் அவங்க வீட்டுக்கு போயிட்டு மெசேஜ் பன்றேன்" என்றவள் இணைப்பைத் துண்டித்தாள்.
தமிழுடன் உரையாடிக் கொண்டே வந்ததில் வெண்பாவுக்கு பயண தூரம் தெரியவே இல்லை. அதற்குள் இரண்டு மணி நேரம் சென்றுவிட்டதா என்று தான் நினைத்தாள்.
'இவங்கக்கிட்ட பேசினால் நேரம் போவதே தெரியாது' என்று எண்ணியபடி ரயிலிலிருந்து இறங்கி பார்வையை ஓட்டினாள்.
அப்போதுதான் வரும் நபர் தன்னை எப்படி கண்டு கொள்வார் என்றே அவளுக்குத் தோன்றியது.
உடனே பூர்விக்கு அழைத்துவிட்டாள்.
வெண்பாவிற்காக வழி மேல் விழி வைத்துக் காத்திருந்தவன், ரயில் நிற்பதற்கு முன்பே, அவள் இருக்கும் பெட்டியில் அவளை கண்டுவிட்டான்.
கண்களில் பெரும் ஒளி கூடியது. எத்தனை மாதங்களுக்கு பின்னாக பார்க்கிறான். விழி வழி அகம் நிரப்பினான். தன்னவளின் பிம்பத்தை.
'சரியா சாப்பிடறது இல்லையோ?' அவன் முன்பு பார்த்தற்கு தற்போது இன்னும் மெலிந்தவள் போல் தெரிந்தாள்.
நொடியில் அவளை பார்வையால் வலம் வந்தான்.
கரும்பச்சை குர்தி. தமிழ் தான் அணிந்திருந்த டி-சர்ட்டினை தலை தாழ்த்தி பார்த்தான். அதே வர்ணம். படிக்கும் காலங்களில் தற்செயலாக இதுபோன்று நடைபெறும். மென்மையாய் புன்னகைத்துக் கொண்டான்.
குர்திக்கு ஏற்றவாறு சந்தன நிற ஸ்கின்னி வகை ஜீன்ஸ் அணிந்திருந்தாள். அவளின் சந்தன நிறத்திற்கு எடுப்பாகவே இருந்தது. நெற்றியில் கண்ணுக்கே தெரியாத வகையில் புள்ளி அளவில் கரு நிற பொட்டு. கழுத்தில் மெல்லிய சங்கிலி. வலது கையில் ஆடைக்கு ஏற்ற நிறத்தில் டைட்டன் ராகா. தோளில் நீண்ட ஸ்லிங் பேக். அதீத ஒப்பனையற்ற எளிமையானத் தோற்றத்திலும் அவனை சுண்டி இழுத்தாள். மொத்தமாக தடம் புரண்டான். இருக்கும் இடம் கருதி துடிக்கும் இதயத்தை சீராக்கினான்.
அத்தனை கூட்டத்திலும் அவனுக்கு அவள் மட்டும் தனித்து தெரிந்தாள்.
இறங்கியவள் தமிழுக்கு முதுகுக்காட்டி நின்றிட... அவனின் கண்கள் அவளின் நீண்ட பின்னலில் படிந்தது. அத்தனை ரசனை அவனது பார்வையில். முதன் முதலாக அவளிடம் அவன் கண்டு வியந்தது அவளின் கார்குழலில் தானே! வழக்கமான ஃபிரெஞ் பின்னல் போட்டிருந்தாள்.
எப்போதும்போல் இப்போதும் அவளின் பின் உருவமும், நீண்ட அடர்த்தியான பின்னலும் எதையோ காட்சி சிதறலாக அவனுக்கு நினைவூட்டிட முற்பட, அவனுக்கு எந்த நினைவும் உருவகம் கொள்ளவில்லை.
யோசனையை ஒதுக்கியவனாக கண்களில் ரசிப்பைக் கூட்டினான்.
அவனால் அவனது ரசனையானப் பார்வையை மாற்றிக்கொள்ள முடியவில்லை.
"ஊப்ப்... ஸ்டெடி தமிழ்" என்று தனக்குத்தானே சொல்லியபடி இதழ் குவித்து காற்றினை ஊதியவன், தன்னை நிலைப்படுத்தியவனாக அவளை நோக்கி மென் அடிகள் வைத்துச் சென்றான்.
அவளை நெருங்க நெருங்க அடக்கி வைத்த இதயத்தின் துடிப்பு அதிகரித்தது...
இந்த அவஸ்தைக்கு இப்போதே காதலை சொல்லி அவளை தனக்குள் பொதிந்து வைத்துக்கொள்ளலாமா என்றே நினைத்துவிட்டான்.
"ராட்சசி... படுத்துறா!" வாய்விட்டு முனகியவனாக நெருங்கிவிட்டவன், அவளின் வலது பக்க தோளில் கை வைத்து எடுத்தவனாக அவளுக்கு இடது பக்கம் சென்று நின்றான்.
பூர்விக்கு அழைப்பு சென்றிட... அவள் அந்தப்பக்கம் எடுப்பதற்காகக் காத்திருந்த வெண்பா, தன்னை யாரிங்கு தொட்டு அழைப்பதென்று நினைத்துக்கொண்டே அவன் தீண்டிய வலது பக்கம் திரும்பி யாருமில்லையென நினைத்து முடிக்கும் முன் அவளுக்கு இடதுபக்கம் அவளின் தோள் உரசிட நின்றவனை கண்டு விழிகள் விரிய முகத்தில் மத்தாப்பை ஒளிர விட்டாள்.
"ஹாய் ஜூனியர்." தமிழ் கை விரல்களை விரித்து காற்றில் அசைத்தான். முகம் பரவிய சிரிப்போடு.
"சீனியர்" என்று கூவியவளின் குரலில் உற்சாகம் மிகுதியாய். மூரல்கள் மின்ன பளிச்சென புன்னகைத்தவள்...
"ஐ டிடின்ட் எக்ஸ்பெக்ட் திஸ்" என்று இரு கைகளாலும் அலைபேசியை இறுகப்பற்றியபடி சீராக துள்ளி மகிழ்ந்தாள்.
சரியாக வெண்பா சீனியர் என்று சொல்லும்போது அழைப்பை ஏற்றிருந்த பூர்விக்கே வெண்பாவின் மகிழ்ச்சியின் அளவினை யூகிக்கக்கூடியதாக இருந்தது.
வெண்பா பூர்விக்கு அழைத்ததையே மறந்தவளாக, தமிழின் இதழோரம் தேங்கி நின்ற அவளுக்கு விருப்பமான புன்னகையில் தன்னை தொலைத்து நின்றுவிட்டாள்.
பூர்வி தன்னை மறந்துவிட்டாள் என்பது புரிந்து அழைப்பினை முறித்து, தான் அழைத்தாள்.
வெண்பா சுற்றம் மறந்து நின்றிருக்க, அலைபேசியின் ஒலி அவளின் செவிகளில் விழவில்லை.
வெண்பாவின் முகத்திற்கு நேரே கையை ஆட்டி, அவளை நிகழ் மீட்ட தமிழ்...
"மொபைல் ரிங்கிங்" என்றிட, பட்டென்று பார்வையை மாற்றியவளாக, "ஹான்" என அழைப்பை ஏற்றாள்.
"அண்ணி உங்க தம்பி வந்துட்டாங்களா?"
அவளின் கேள்வியில் தமிழ் மற்றைய பக்கம் திரும்பி சிரிப்பினை மறைத்துக்கொண்டான்.
"நீ இறங்கிட்டியா?" என்று கேட்ட வெண்பாவிடம், "உங்க தம்பி வரவேண்டாம். என் ஃபிரண்ட் மீட் பண்ணேன். அவங்களோட வந்திடுறேன். நீங்க ஏதும் நினைத்துக்கொள்ள மாட்டிங்களே?" எனக் கேட்டாள்.
'அநியாயத்துக்கு பச்சப்புள்ளையா இருக்கியே வெண்பா' என மனதில் நினைத்த பூர்வி, "நாட் ஆன் இஷ்யூஸ்'டா" என்றாள்.
"ம்ம்ம்... லொக்கேஷன் ஷார் பண்ணுங்க அண்ணி" என்றவள் வைத்திட...
அவள் முன் தன் மடக்கிய உள்ளங்கையினை காட்டி நீட்டினான் தமிழ்.
வெண்பா தமிழின் ஒவ்வொரு விரலாக பிரித்து திறந்திட உள்ளே தர்பூசணி சுவை கொண்ட மிட்டாய் இருந்தது.
"வாவ்... வாட்டர்மெலன் கேண்டி" என்றவள், அப்போதே பிரித்து சுவைத்தாள்.
"போலாமா?"
"ம்ம்ம்" என்றவள், "பர்ஸ்ட் டைம் போகிறேன். ஏதும் வங்கணுமா சீனியர்?" எனக் கேட்டாள்.
"ஏதும்ன்னா?"
"லைக் ப்ரூட்ஸ், ஸ்வீட்ஸ்..." என்று பார்த்தாள் அவனை.
"எதுக்கு?"
"ஜஸ்ட் ஃபார்மாலிட்டிஸ்."
"அப்போ சரி... வாங்கிக்கலாம்" என்றவன் பேசியபடியே வாகனங்கள் தருப்பிக்குமிடம் அழைத்து வந்திருந்தான்.
"நீங்க ஃபார்ம் போகலையா?" என வெண்பா கேட்டிட, தமிழ் வேட்டியை சரியாக பொருத்தியபடி வண்டியில் அமர்ந்தான்.
"உன்னை பார்த்திடனும் தோணுச்சு வந்துட்டேன்" என்றவனை அப்போதுதான் முழுதாக கவனித்தாள்.
வேட்டியில் படு'அம்சமாக அவள் கண்களுக்குத் தெரிந்தான். கண்ணாடியில் முன்னுச்சி கேசத்தை சரி செய்து திரும்பியவனாக, அவளை பார்த்து "ஏறு" என்றான்.
"வேஷ்டி உங்களுக்கு நல்லாயிருக்கு!" தன்னையறியாது சொல்லியவள்,
"ஆஹான்..." என்ற அவனின் இதழ் விரிப்பில், இடது பக்க கண்ணை சுருக்கி, நாக்கினை கடித்தவளாக மெல்ல மூடிய விழி திறந்து அவனை பார்த்தாள்.
"சொல்லணும் தோணுச்சு..."
"காம்ப்ளிமெண்ட்டுக்குலாம் நான் எதுவும் நினைக்கமாட்டேன்."
'இது காம்ப்ளிமெண்ட் போலவா தெரியுது.' மனதில் அவனுக்கு உதடு சுளித்தவள், 'லவ்வை சொல்றதுக்குள்ள ஒருவழி ஆகிடுவேன் போல' என நினைத்தாள்.
இயல்பாக அவனின் பின்னால் இருபக்கமும் காலிட்டு அமர்ந்தவள், அவனது தோளில் கரம் வைத்து பிடித்துக்கொண்டாள்.
தன்மீது படிந்திருக்கும் அவளின் கரத்தினை கீழ் கண்களால் நோக்கியவனின், அகமும் முகமும் விரிந்தே இருந்தது. அவளின் அருகாமையால்.
ரயில் நிலையத்துக்கு அருகே இருக்கும் சந்தை பகுதிக்கு அழைத்து வந்தான்.
"என்னென்ன வாங்கணும்?"
தமிழ் கேட்டிட...
"எனக்கும் சரியா தெரியல. தாத்தா சும்மா போகக்கூடாது சொல்லி அனுப்புனாங்க. நான் வேணுன்னா தாத்தாக்கு கால் பண்ணட்டுமா?" எனக் கேட்டாள்.
"வேண்டாம்... நாமே ஏதும் வாங்குவோம்" என்றவன், பழக்கடைக்குள் அவளுடன் நுழைந்தான்.
அவளின் கண்கள் சரியாக தர்பூசணி இருக்கும் இடத்தில் நிலைத்துவிட...
"அதெல்லாம் வாங்கிட்டு போறதில்லை" என்றான்.
"ஏன்?" என்றவள், "நாம் கொடுப்போமே. ஆப்பிள், ஆரஞ்சு தான் வாங்கிட்டுப்போகனுமா?" என்றாள்.
அவள் கேட்ட தோரணையில் அவளின் கன்னம் கிள்ளிடத் தோன்றிய உணர்வை மாற்றிட, பழங்கள் பக்கம் திரும்பிக்கொண்டான்.
நான்கு வகை பழங்களில் ஒரு ஒரு கிலோ என்று அவன் எடுத்து வைக்க...
"இன்னொரு செட் பாஸ்" என்றாள் வெண்பா.
"நீ ஏதும் தனியா ப்ரூட் ஷாப் வைக்கப்போறியா என்ன?" என்று தமிழ் கேட்டிட... "அச்சோ சீனியர், நம்ம வீட்டுக்கு. சும்மா எப்படி வரது?" என்றாள்.
வெண்பா நம்ம வீடு என்று குறிப்பிட்டது தன்னுடைய இல்லமென்று புரிந்தவனுக்கு மிதக்கும் உணர்வு. அவள் இயல்பாக சொல்லியது அவனுக்கு அத்தனை சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தது.
"போகும்போது வாங்கிக்கலாம். இப்போ இங்க இதை எடுத்துட்டுப்போய் தனியா எப்படி வச்சிருப்ப" என்றவன் எடுத்தவற்றிற்கு தொகை செலுத்திட...
"நான்..." என்று ஆரம்பித்தவள் தமிழ் பார்த்த பார்வையில் வாயினை கப்பென்று மூடிக்கொண்டாள்.
பழங்களை பெரிய பைகளில் போட்டு வாங்கிக்கொண்டவன், அவளுடனான நேரத்தை நீட்டிக்கவே விரும்பினான். ஆனால் நேரம் சென்று கொண்டே இருந்ததே! ஐந்து நிமிடத்தில் இருக்கும் வீட்டிற்கு இன்னும் செல்லாதிருப்பது சரியாகப் படாததால் கூட்டிக்கொண்டு கிளம்பினான்.
வண்டியை சீரான வேகத்தில் தான் செலுத்தினான்.
வெண்பா பூர்வியிடம் லொக்கேஷன் பகிர சொல்லியதையே மறந்திருந்தாள். ஒருவேளை பூர்வி அவள் கேட்டதும் பகிர்ந்து கொண்டிருந்தால், நினைவு வைத்து இப்படி செல்ல வேண்டுமென்று சொல்லியிருப்பாளோ? ஆனால் இப்போது தமிழிடம் தேர்வு எப்படி எழுதியிருக்கிறாள் என்பதைப்பற்றி உரையாடிக் கொண்டே வந்தாள்.
பெரிய மதில் சுவர் கொண்ட கேட்டிற்குள் தமிழ் வண்டியை செலுத்த...
அப்போதுதான் சுற்றத்தையே கருத்தில் ஏற்றாள்.
"நம்ம வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்துட்டிங்களா சீனியர்? அண்ணிகிட்ட லொக்கேஷன் ஷார் பண்ண சொல்லியிருந்தேன். மறந்துட்டாங்க போல. நான் கால் பன்றேன்" என்று அவள் அலைபேசியை எடுத்தாள்.
"கீழிறங்கி பண்ணு" என்றவன், வீட்டிற்குள் சென்றான்.
வெண்பா அவன் சென்றதையே பார்த்திருக்க... அவ்வழியில் பூர்வி, வெண்பா கொடுத்த அழைப்பை ஏற்றவளாக காதில் அலைபேசியுடன் வந்தாள்.
நேரில் தான் பார்க்க வேண்டுமென வெண்பா, பூர்வியின் புகைப்படத்தைக்கூட இன்னும் பார்க்கவில்லை.
ஆதலால் வெளியில் வந்த பூர்வியை தமிழின் அக்காவென நினைத்து அவள் சிரிக்க...
"ஹாய் வெண்பா" என்று அருகில் வந்து அணைத்து விடுத்த பூர்வியின் குரல் அலைபேசியிலும் எதிரொலிக்க, வெண்பாவின் இமை இழைகள் புருவம் தொட்டன.
"அண்ணி..." என்று வெண்பா அதிர்ச்சியுடன் கூடிய ஆச்சரியத்தில் விளிக்க... தமிழ், தனம் மற்றும் தேவ்ராஜ்ஜுடன் வெளியில் வந்தான்.
பெரியவர்கள் இருவரும் "வாம்மா" என்று மகிழ்வுடன் வரவேற்க... அதிர்வு மீளாது புன்னகைத்து தலையசைத்த வெண்பா, பூர்வியை நோக்கிட...
"என் தம்பி தமிழ்" என்று தமிழை கைக்கட்டினாள் பூர்வி. சிரிப்புடன்.
தமிழ் ஒற்றை கண்ணடித்து இரு புருவத்தையும் ஒன்றாக ஏற்றி இறக்கினான்.
"உள்ள வாம்மா" என்ற தனம் கணவருடன் வீட்டிற்குள் செல்ல, "கூட்டிட்டு வாடா" என்று தமிழின் தோளில் தட்டிச் சென்றாள் பூர்வி.
"நிஜமாவா?" இன்னமும் வெண்பாவின் ஆச்சரியம் விலகவில்லை.
"நம்ப முடியலையா?"
வெண்பா தன்னைத்தானே கிள்ளி பார்த்துக்கொண்டாள்.
"உன் அண்ணாவுக்கும் என் அக்காவுக்கும் தான் மேரேஜ்" என்றான்.
"அப்போ நாம ரெண்டு பேரும் உண்மையாவே ரிலேட்டிவ் ஆகிட்டோமா?" என்று வெண்பா கேட்டிட அவன் ஆமென்று தலையசைத்தான்.
"சொல்லியிருக்கலாம்" என்றதோடு, "இந்த சர்ப்ரைஸ் நல்லாவே இருக்கு" என்றும் கூறினாள்.
தமிழ் மகேஷிடம் சொல்லியதைப்போல் ஏன் எதற்கு என்று கேட்காமல் தன்னை அவள் புரிந்து கொண்டதில் அவனுக்குள் ஒரு இதம்.
ஒரு உறவுக்கு அடித்தளமாக அமைவது புரிதல் தானே! அது தங்கள் இருவரிடமும் நிறையவே இருக்கிறது என்று மகிழ்ந்தான்.
"மேடம் எவ்ளோ நேரம் இங்கவே நிற்கப்போறீங்க?"
தமிழ் கேட்டிட தலையில் தட்டிக்கொண்டவளாக,
"உள்ள போகலாம்" என்று தமிழுடன் இணைந்தே வீட்டிற்குள் அடி வைத்தாள்.
கூடத்தில் மணியும், வர்ஷினியும் அமர்ந்திருக்க... அவர்களை வெண்பாவுக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தான்.
"உட்காரும்மா!" என்று மணி இருக்கையை காட்டிட,
"தேன்க்ஸ்ப்பா" என்று அவர் அருகிலிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்தாள்.
வெண்பா அப்பா என்று விளித்ததிலே மணிக்கு அவளை பிடித்துவிட்டது.
மணியை பற்றி தமிழ் அவளிடம் சொல்லியிருக்கிறான். அதனாலே அவரை சாதாரணமாக உறவு முறைக்கொண்டு குறிப்பிட்டாள்.
வீட்டில் அகிலாண்டம், தெய்வானை தவிர்த்து வெண்பா அஸ்வினின் தங்கை மட்டுமின்றி தமிழின் வருங்காலமென்று அனைவருக்கும் தெரிந்திருக்க... அவளை தங்களுள் ஒருத்தியாகவே நடத்தினர்.
தேவராஜ் வெண்பாவுக்கு தண்ணீர் கொண்டு வந்து கொடுத்திட...
"மாமா நீங்க?" என்று தயங்கிவளிடம்,
"உன் அத்தை கிச்சனில் பிஸி. அதான் நான் கொண்டு வந்தேன். இதிலென்ன இருக்கு" என்றார்.
வெண்பா தமிழை ஏறிட அவனோ சிரிப்பை மட்டுமே சிந்திக் கொண்டிருந்தான்.
தேவராஜ்ஜும், மணியும் வெண்பாவிடம் சண்முகம் மற்றும் அஸ்வின் பற்றி, அவளின் படிப்பு பற்றிக் கேட்டு பேசிக்கொண்டிருக்க, தமிழின் அருகில் வந்த வர்ஷினி...
"செம செலக்ஷன் அத்தான். உங்களுக்கு நல்ல மேட்ச்" என்றாள்.
"மோப்பம் பிடிச்சிட்டியா?" என சிரிப்போடு கேட்டவன், "தேன்க்ஸ்" என்றான்.
"முடிக்கு என்ன யூஸ் பன்றாங்க கேட்டு சொல்லுங்களேன்" என்று அவள் கேட்டிட, "நீயே கேட்டுக்கோ" என வர்ஷி தலையில் கொட்டிய தமிழ் சமையலறை சென்றான்.
"இங்கென்ன பன்ற பூர்வி? அவள் வந்ததே உன்னை பார்க்கத்தான்" என்று பூர்வி கையிலிருந்த கத்தியை வாங்கியிருந்தான்.
"அம்மா ஜூஸ் போடுறேன்னு வந்தாங்க. நான் கட் பண்ணலான்னு வந்தேன்" என்ற பூர்வியிடம், "நான் கட் பண்ணிக் கொடுக்கிறேன். நீங்க போங்க. அவளோடு இருங்க" என்று அனுப்பினான்.
இரண்டடி சென்ற பூர்வியை அழைத்தவன்,
"உங்க ரூம் கூட்டிட்டு போங்க. ரெஃபிரஷ் பண்ணட்டும்" என்றான்.
"எனக்கு தோணலை பாரேன்" என்று பூர்வி சென்றிட...
அருகிலிருந்த தனம்...
"ஒரு பொண்ணுக்காக... சின்ன விஷயத்தில் கூட இவ்வளவு யோசிக்கிறியா தமிழ் நீ?" எனக் கேட்டார்.
"யாரோ இல்லம்மா... நீங்க, பூர்வி அடுத்து எனக்கு எல்லாம் ஒரு பொண்ணு அப்படின்னா, அவள் தான்" என்றவன் வெட்டிய தர்பூசணித் துண்டுகளை தாயிடம் நீட்டினான்.
காதலில் தன் குடும்பத்தாரிடம் வெளிப்படையாகவே இருந்தான்.
"சீக்கிரம் அவளிடம் சொல்லுடா... உன்னை இப்படி பார்க்க ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு" என்ற தனம் பழச்சாறு நிரம்பிய கண்ணாடி குவளையை தமிழின் கையில் கொடுத்தார்.
அதற்குள் பூர்வி வெண்பாவை தன்னுடைய அறைக்கு கூட்டிச்சென்று,
"வாஷ் ரூம் யூஸ் பண்ணிக்கோ வெண்பா" என்று சொல்லி, அவள் ரெஃபிரஷ் முடித்து வர, சமையலறைக்குள்ளே அழைத்து வந்துவிட்டாள். அவர்களுடன் வர்ஷினியும் இணைந்து கொண்டாள்.
"வாம்மா" என்ற தனம், "பூர்வியை பிடிச்சிருக்கா?" என்று கேட்டார்.
"ஹான்" என்று அவள் திருதிருக்க...
"பூர்வியை பார்க்கத்தானே வந்தாய்! அதான் கேட்டேன்" என்றார்.
"ம்ம்ம்... ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. உங்களையும்" என்று பூர்வியின் பின்னபக்கம் நின்றிருந்த வெண்பா, அவளின் தோளில் கை வைத்து முகம் பதித்து சொல்ல...
"ஐஸ் வைத்தது போதும். சில்லுன்னு இதை குடிங்க" என்று தமிழின் கையிலிருந்த குவளையை வாங்கி வர்ஷினி வெண்பாவின் கையில் திணித்தாள்.
"நான் உண்மையை தான் சொன்னேன்" என்று வெண்பா முகம் சுருக்கி சிறுபிள்ளையெனக் கூறிட...
"அவள் விளையாடுறா(ள்) வெண்பா" என்று அவளின் கன்னம் தட்டினார் தனம்.
வெகு விரைவிலேயே வெண்பா மூன்று பெண்களுடனும் ஒட்டிக்கொண்டாள். நால்வரும் இணைந்து தான் பல கதைகள் பேசியபடி மதிய உணவினை தயார் செய்தனர்.
சிறிது நேரம் தன்னவள் தன் குடும்பத்தோடு எளிதில் பொருந்திப்போன அழகை அருகிலிருந்து ரசித்த தமிழ், கூடத்திற்கு வந்து தந்தை மற்றும் மாமனுடன் தொழில் பேச்சில் மூழ்கிப்போனான்.
"நீங்களும் அத்தானும் ரொம்ப க்ளோஸா?" திடீரென வர்ஷினி கேட்டிட...
"ம்ம்ம் ஆமாம்" என்ற வெண்பா, "ஏன் கேட்டிங்க?" என்றாள்.
"அத்தான் இவ்வளவு அக்கறையா உரிமையா ஒரு பொண்ணுகிட்ட நடந்துகிறது ஆச்சரியமா இருக்கு" என்று சொல்லி பூர்வியிடம் கண் சிமிட்டினாள்.
வெண்பா புன்னகைத்தாளே தவிர வேறெதுவும் சொல்லவில்லை.
"என்ன அண்ணி எதுவும் சொல்லல?" பூர்வியின் காதில் வர்ஷி கிசுகிசுத்தாள்.
"அவள் ஏன் உன்கிட்ட சொல்லணும். தமிழிடம் சொன்னால் போதும்" என்ற பூர்வியை வர்ஷி முறைக்க,
"பேசினது போதும். செய்ததையெல்லாம் மேசையில் கொண்டு போய் வையுங்க" என்ற தனம், "நீ உன் அம்மாவை கூட்டிட்டு வா வர்ஷி" என்றார்.
"தூங்கும்போது எழுப்பினால் திட்டுவாங்களே" என்று அவள் பின்வாங்கிட, "சரியா கடிகாரம் மணியடிக்கும்போது டைனிங் டேபிளில் இருப்பாங்கம்மா அவங்க" என்றாள் பூர்வி.
"ம்ப்ச்... பெரியவங்க. இப்படிலாம் பேசக்கூடாது" என்று கண்டித்த தனமே அனைவரையும் உணவு உண்ண அழைத்திருந்தார்.